Sevgili okurlarımız,
bugünkü köşemde engellilerimizin öneminden bahsetmek
istiyorum.
O çok özel insanlarımızdan.
Bence, engelli bir çocuğun,
anne ve babası,kardeşi olmanın ne kadar zor bir durum olduğunu söylemek
istiyorum.
Dünyanın en zor anne,baba ve
kardeşliği.
Hani, insanlar yaşamadan bilemezler ya.
Bizlerin de onlara yardımcı ve anlayışlı olmamız gerekir.
Toplumumuzda o kadar çok
engelli çocuğumuz ve yetişkinimiz var.
Onların içinde çok başarılı olanları mevcut.
Onlar bizim gururumuz.
Onların keşfedilmesi konusunda da elimizi uzatmamız gerekir.
Örnek vermek gerekirse, Mehmet Çelikel Lisesi’nde parmakları
olmayan, çok başarılı bir resim öğretmenimiz var.
Sn.Cengiz Alabaş hocamız.
harika tablolar yapıyor.
Ozellikle sulu boya Atatürk sulu boya serisi tablolari çok
çok güzel.
Görmek isterseniz, benim Kanal Z’de yaptığım,Hayata Dair programımda masamın üstündeki Atatürk sulu
boya tablosu değerli Cengiz hocamıza
aittir.
Ellerine ve emeklerine sağlık.
Engelli çocuklarımızın ailelerine kolaylıklar diliyorum.
Onlar da özel anne ve babalar.
Tıpkı çocukları gibi.
Tam da bu anlamda,yazdığım bir şiirimi
sizlerle paylaşmak istiyorum.
YÜREKTE ENGEL
Üzgün değilim,engelliyim diye
Dalga bile geçebiliyorum bu halimle
Onunla yaşamayı,oğrendim
Sevgiyle,azmimle,engelimi yendim.
Bakılmasın bana acıyan gözlerle
Gerekeni yaparım, bu halimle de
Bunda da bir hayır vardır
Tanrı, böyle istediyse.
Insan isterse herşeyi yener
Güç,kuvvet diliyorum.
Bütün engellilere ve ailelerine
Yeter ki yürekte engel olmasın
Gerisi engel sayılmaz ki
Şayet engel bedende ise.
SEVGİ VE SAYGILARIMLA
