Oysa herkes öldürür sevdiğini,
Kulak verin bu dediklerime,
Kimi bir bakışıyla yapar bunu,
Kimi dalkavukça sözlerle.
Korkaklar öpücük ile öldürür...
Yürekliler kılıç darbeleriyle.
Kimi gençken öldürür sevdiğini
Kimi yaşlıyken.
Şehvetli ellerle boğar kimi
Kimi altından ellerle
Merhametli kişi bıçak kullanır
Çünkü bıçakla ölen çabuk soğur.
Kimi yeterince sevmez kimi fazla sever
Kimi satar; kimi de satın alır
Kimi gözyaşı döker öldürürken
Kimi kılı kıpırdamadan
Çünkü herkes öldürür sevdiğini
Ama herkes öldürdü diye ölmez.
Uzun zamandır sizlere şiirle gelmemiştim; Oscar Wilde’nin sözlerini yazdığı bu şiiri bizler Ezel dizisinde Tuncel Kurtiz’den aşinayız. Çok güzel yorumlamıştı bu güzel şiiri; ben çoğu zaman dinlerim, sizlere de tavsiye ederim. Ne dersiniz “ Herkes öldürür mü sevdiğini “; esasında bazen öldürmek zorunda kalır. Öldürmek derken aman sakın ha fiili bir öldürmeden bahsetmiyorum; aklında, zihninde, düşünde, yüreğindeki öldürmeden bahsediyorum. Yoksa diğer türlüsü aman uzak dursun bizden. Bu arada unutmadan söyleyeyim; bugün Tuncel Kurtiz’in vefatının 5.yıl dönümü, onu saygıyla anıyorum. Bugün şiirle başladım; üstatla da veda edeyim bu havaların serinlediği bir sonbahar gününde;
“ Son bir şans daha verme, sevgine layık olmayana. Merak etme, aşk yürek işidir ve yüreği olmayanın kalbi kırılmaz nasılsa. “ - Oğuz’cum ATAY
