Hayatımızda; anlamı tahmin ettiğimizden çok daha fazla olan “ kelimeler” vardır. “Güven” bunlardan biridir. Çok sık kullandığımızdan neyi ifade ettiğini unuttuk ve kelime sıradanlaştı.
Siyasette GÜVEN
Ticarette GÜVEN
Sosyal hayatta GÜVEN
Arkadaşlıkta GÜVEN
Devlete GÜVEN
Hukuka GÜVEN
Orduya GÜVEN
Emniyete GÜVEN
Basına GÜVEN
Komşuna GÜVEN
Sağlık Sistemine GÜVEN
Eğitim Kurumlarına GÜVEN
Sendikalara GÜVEN
TÜİK’e GÜVEN
Meclise GÜVEN
Gıdada GÜVEN
VAR sistemine GÜVEN(futbol maçlarında olan VİDEO hakem sistemi)
Muhtarına GÜVEN
Belediye Meclis üyelerine GÜVEN
Bürokratlara GÜVEN
Bürokrasiye GÜVEN
Alışverişte GÜVEN
DİN Adamlarına GÜVEN
Hükümete GÜVEN
Aslında listeyi uzatmak mümkün ama olayı bir yere bağlamaya çalışacağım. Köşe bitmeden bunu yapamaya çalışacağım BANA GÜVEN/İN …
Güven öyle hassas bir duygudur ki, bir parçası hasar görürse, işin içine şüphe girerse, yapılanlar tutarsız olursa , Sözler anlamını yitirirse,Hamasetin aslında HİÇ BİR ŞEY olduğu ortaya çıkarsa, hep AYNI birileri kazanıp diğerleri kaybederse GÜVENDEN bir parça kopar. Geriye GÜVE kalır. Hani şu giysilerinizi yiyip bitiren, erzak dolaplarında bakliyata musallat olan GÜVE olur sizin GÜVEN ….
Kaybetmeye başlarsınız. Elinizdekilerin yitip gittiğini görürsünüz. GÜVE bu, silah sıkamazsın, GÜVE var diye tüm evi ateşe veremezsin. En fazla ilaçlama yaparsın ama GÜVENİ bir daha tesis edemezsin. En fazla etrafındaki GÜVELERDEN kurtulursun ama bir daha ASLA “ GÜVENİ SAĞLAMAYAMAZSIN …
