Yazıyoruz ama yazımızın ikinci kısmı.
Hafta sonu derin detay yaptık.
Zonguldak üzerine değerlendirme yaptık.
Kömür ile başladık.
Kömür ile devam ediyoruz.
Zonguldak kömür memleketi.
Tabi ki ekonomi çeşitliliği önemli.
Ekonomi çeşitliliğine devamlı değiniyoruz.
Bugün için çok önemli hayati değere sahip kömürü üretmemizin üzerinde duracağız.
Tabi ki her zaman duruyoruz.
Durmaya da devam edeceğiz.
TTK için atıl sahaların değerlendirilmesi adına analiz yapalım.
İnağzı ve Bağlık sahası.
Bu saha çok konuşuldu.
Çok yazıldı.
İlk önce EREN Enerji bu sahayı almıştı.
Sonra SOMA grup.
Bugün ise AYDEM Enerji.
Saha devamlı el değiştiriyor.
Bir türlü üretime geçemiyor.
Zaten hazırlık süresi.
Beş yıl.
Yetmiyor yedi yıl.
Ömrümüz gidiyor.
Gelik / DİKKANAT.
Dilaver bölgesi.
Çok kömür yataklarımız var.
Hem de çok rezervli.
Tam iki milyar ton görünen rezerv.
Ama çıkaramıyoruz.
Çıkartmayı da beceremiyoruz bir görüntü var.
Geçmişte zarar ediliyor sözlerini duyuyorduk.
Şimdi üretme.
Para kazanma zamanı.
Zonguldak kazansın.
TTK kazansın.
Özel sektör kömür üreticileri kazansın.
Madenci kazansın.
Çelik sanayi hammaddesini yerli kömür kullanarak gidersin.
Termik santraller yerli kömür kullansın.
Kendi öz kaynaklarımızı ile sanayimizi hammadde olarak destekleyelim.
Taşkömürü üretiminde başarısız olduk.
Çünkü derin kömür üretimi var.
Linyit üretiminde başarılıydı.
Onda çok sorun olduğunu duyduk.
Linyit üretiminde sorunlar yaşandığını üretim adına duyuyoruz.
Bugün adına taş kömürü tonu 300 dolar.
300 dolar demek Türk lirası karşılığı 4500 TL.
İthal kömür.
Dünya kömür fiyatları resmen patladı.
Zonguldak’ın en pahalı kamu kömürü Armutçuk bölgesinde KDV dahil 3000 TL.
En ucuz ise havza geneli 2000 TL KDV dahil.
Koklaşabilir kömür çok kıymetli.
Karlı.
Ve gelir getirici.
Şimdi eğer kok fabrikası kurarsak.
İnşallah kurarız.
Bu konuda TTK Genel Müdürümüz düzeyinde bir çalışma var.
GMİS de bu çalışmayı Genel Başkan düzeyinde sıcak tutuyor.
İşçi açığımız giderilsin diyoruz.
Ama yaprak kımıldamıyor.
Atıl sahalarımız devreye girsin diyoruz.
Şimdi mevcut geçmiş dönemden bugüne gelen özel sektör kömür üreticilerinin teşvik desteği asgari ücret rakamı olmalı.
Ton başı kömür bedeli ücreti düşmeli.
Tabi ki tüm bunlar kömür üretimine eş değer bir şekilde karşılık bulmalı.
Kişi başı üretim rakamları ortaya konulmalı.
Kömür üretim rakamları şeffaf açıklanmalı.
Verilen maddi ve manevi destek üretim odaklı karşılık bulmalı.
Çelik sanayinin kömürü.
Termik santrallerin kömürü verilmeli.
Kömür talepleri karşılanmalı.
Bugün adına karşılanmıyor.
Hem de bu fiyat yüksek artışında.
Karşılanmıyor.
Atıl sahalarımız devreye girmedi.
Bir çok ihale yapıldı.
Yapılan ihalelerin üç kere yapıldığına geçmiş uzun yıllarda şahit olduk.
Ne oldu?
Hep başa sardık.
Şimdi nereye gidiyoruz.
Madencilik.
Kamu olsun.
Özel olsun.
Üretime dönelim.
İşçi alımına start verelim.
Vermeden nasıl çözeceğiz.
İthalatı nasıl önleyeceğiz.
Cari açığa nasıl etki edeceğiz.
Kamu ve özel 6000 maden işçisi bunu çözer.
İlk etapta beş milyon ton.
Yakın zamanda on milyon ton.
Kömür üretimini gerçekleştiririz.
Yıl 2004 Zonguldak kömür üretiminde hedef koydu.
Kamu beş milyon ton.
Özel sektör beş milyon ton.
Geçmiş dönemin Enerji Bakanı Doktor Hilmi Güler'in açıklamaları çok taze olarak hafızalarımızda duruyor.
Tam 18 yıl geçti.
Burada Amasra B de tam 17 yıl geçti.
Amasra B tüm planları alt üst etti.
Amasra B hayal kırıklığı yarattı.
Hevesler yandı ve kül oldu.
Amasra B den bugün için mevcut yatırımcıları ile ilgili bir müjde yok.
Olması da beklenmiyor.
İş başa düştü.
İş Zonguldak’a düştü.
Amasra B bize.
Zonguldak’a .
TTK ‘ya.
Bartın’a .
Bölgemize.
Ülkemize.
Çok şeyler kaybettirdi.
İş .
Aş.
İstihdam.
Üretim.
Hammadde temini.
Ve hepimiz kazanacaktık.
Bir inat uğruna yok oldu.
Ne santral hevesliymiş.
Ah Zekai Akcan genel müdürümüz ah diyeyim geliyor.
Evet.
Amasra B gerçekten büyük yatırım yapıldı.
Ama son bir nefeste.
Son virajda.
Son parkurda.
Kömür üretimine dönüşemedi.
Ve bugün stabil durumda yol alıyor.
Aldığımız duyumlara göre bugün için 200 kişilik bir bakım ekip çalışıyormuş.
Amasra B bugün adına üretime dönüştüremediğimiz için olmadı.
Uzun yılarla dayanan İnağzı – Bağlık olamadı.
İnağzı Bağlık sahasında iki desendere ile yol alındı.
Başka bir şey olmadı.
Gelik bölgesinde.
Dikkanat ve Esen bölgesinde ki kömür damarları da açılmadı.
Hayata geçmedi.
Değerlendirilemedi.
Devamla.
Kozlu bölgesi.
TTK için çok büyük bir rezerv bölgesi.
Altın alan.
Değerli saha.
Deniz altı üretim bile olacak durumda ve konumda.
Çok geniş sahası var.
Değerlendirilebilir.
TTK bugün adına beş milyon ton üretme kapasitesine yıllık sahip.
O zaman bu işçi alımı yapılsın.
TTK beş milyon ton kömür üretimini gerçekleştirsin.
Aynı üretimi özel sektörden artık istemek zaruri oldu.
Hep beraber başarmalıyız.
Çelik sanayinin kömürünü vereceğiz.
Termik santrallerin kömürünü temin edeceğiz.
İthal kömürün önünü keseceğiz.
Ülkemizin cari açığına katkı vereceğiz.
Vermeliyiz.
Evet kömür ile çalışan termik santrallere yeni kurum adına bankalar kredi vermiyor.
Ama kömür üretimi için kredi vermeme bir durum ve konumu yok.
Kredi açık.
Yeter ki üretelim.
İnşallah başaracağız.
Bakalım gelecek yakın günler bu altın fırsatları değerlendirdiğimiz günler olacak mı?
Türk sanayinin ilk demir çelik fabrikası bölgemizin entegre kuruluşu, yeni üretim mamulleri ile göz kamaştıran, gurur ve onuru KARDEMİR 85. yaşında kutluyorum. Nice yıllara ve nice yaşlara diyorum.
Yazıyorum ama, yazı dizisi, kömür, demir ve çelik, termik santraller, maden ve makine sanayi, lojistik, tarım, ekonomi çeşitliliği, siyaset üçgeni ve yerel yönetimler olarak çok konu ve ana başlıklı le geneli yayın kuruluşlarında sürecek.
Şimdilik nokta
