Bir çok detaylı yazılar yazıyoruz.
Ayda 100 makale.
Yılda bin iki yüz makale.
Bu sayı en azı.
Fazlası var.
Azı yok.
Hep Zonguldak meseleleri.
Bölge sorunları.
Ülkemizin ana konu başlıkları.
Neler oluyor?
Neler yapılıyor?
Sonuç ne?
Bu şekilde yol alıyoruz.
Sahada çalışıyoruz.
Sahada gördüklerimizi de yazıya döküyoruz.
Ne ise o.
Bazıları gibi koltuktan ahkam kesmiyoruz.
Bilmeden konuşmuyoruz.
Hazırcı hiç değiliz.
Mesleğe emek verişleri tabi ki bir kenara koyuyoruz.
Ama mesleğe musallat olmuş bedavacıları hiçbir zaman tasvip etmedik.
Gazeteci olarak hiçbir zaman adlandırmadık.
Adlandırmayacağız.
Kendi adıma detay yaparak yol alıyoruz.
Bugüne kadar bu şekilde gelindi.
Bundan sonrası da bu şekilde inşallah gidecek.
Yol alınacak.
Zonguldak’ın konu başlıkları.
Zonguldak’ın taşkömürü.
Üretilmesi..
Ekonomiye kazandırılması.
Neye rağmen.
Bugün için duymayan ve görmeyenlere rağmen.
Kömür pahalandı.
Kömür değerli.
Kıymetli hazine ve altın.
Pırlanta taşı.
O zaman üretelim.
Dedik ki kömür üretimi olmazsa.
Elektrik kesintileri kömür ile üretim yapan santraller adına tehlike veriyor dedik.
Bu tehlike bugünkü konjonktüre göre var.
Çelik sanayimizin hammaddesini biz verelim.
Yerli kömür versin.
Bu konuda talep var.
Arz var.
İstek var.
Ama kömür veremeyen bir Zonguldak mevcut.
Sorun çözülmüyor.
Çözülsün dedik.
Çözmeliyiz dedik.
Halen daha son işçi alımında.
Tam 1000+500= 1500 işçi alımında 350 işçi işbaşı yapmamış.
Ayrılmış.
Peki bu 350 işçi yerine işçi neden alamadık?
Son işçi alımında yedeklerin toplam bekleme süresi tam dört ay, yani 120 gün.
Peki bu süre bir yıla ya da tabiri caizse ocak ayında başlatılıp on iki sonuna kadar kullanılsa.
Olmaz mı?
Şimdi bu 350 işçi kayıp sayısını kim üstlenecek?
İŞKUR sorumluluğu üstlenmiyor.
Biz süre ne ise ona göre yol alırız.
Dört ay ise dört ay.
Dört ayı aşamayız.
İşçi alımına çıkarken şartname de ne ise onu uygularız.
Dört ay süre bitince üye yedekler adına.
Bizde ki listeler silinir.
Yok hükmünde olur.
Şimdi 350 işçi alımı yapılmadığına mı, yanalım.
Son işçi alımı ile 1500 hedefi.
Sınırı.
1150 ile kaldığına mı?
Üzülelim.
İşçi alımı yapılsın diyen verilen uğraşıları hepimiz biliyoruz.
BAKANLIKLAR.
TTK.
TÜRK İŞ.
GMİS.
Siyasilerimiz.
İl teşkilatı.
Yerel yönetimler.
Kamu kurum ve kuruluşlar.
Herkes elini taşın altına koyarak yoğun uğraşıyor.
Sonra işçi alımının dörtte biri heba oluyor.
Yazık olmadı mı?
Oldu.
2021 yılı sonu itibarı ile 1900 emekli.
Toplamda 2250 sayısı kaybımız var.
Bu nasıl giderilecek?
Zor ki zor.
Devam ediyoruz.
Kamu kömür üretimine işçi alınsın diyoruz.
Seçenekleri ayrıntılı ortaya koyuyoruz.
Özel sektör kömür üretimine işçi alınsın.
Asgari ücret teşvikler verilsin.
Kömür ton başı alınan ücretler tek haneli sayılara indirilsin.
Karşılığında 3000 işçi alımı sadece özel sektör kömür üretimine istihdam karşılığı teşvikler verilsin.
Yerinde görerek.
Üretime odaklı teşvikler.
Kişi başı üretim rakamlarına göre.
Üretim varsa.
Teşvik var.
Prim sistemi.
Neden olmasın?
Kamu üretimin de prim sistemi gelmeli.
Maaş üretime endeksli belirlenmeli..
Geçmiş dönemin başarılı genel müdürlerinden Burhan İnan, bu konuda tez çalışması var.
Aslında gerçekleşmesine ramak kalmıştı.
Aksilikler ve bazı olağan dışı şartlar bu konuda adım atılmasına olanak sağlayamamıştı.
Sendika da bu konuda üretim odaklı olan çalışmaya nasıl bakar?
O dönem için sanki olumlu gibiydi.
En azından öyle biliyorum.
Gelelim kömür üretim sahalarında ki 2049 yılına kadar devirler.
Sözleşmeler.
Sıfır bedelle.
Sadece yatırım yapılacak.
Hazırlık süresi.
Burada ki süre sanki ( beş yıl ile yedi yıl) çok uzun.
Zonguldak birkaç sahası verildi.
Çalışmalar ne durumda?
Biliyorum ki Armutçuk bölgesinde Zonguldak’ın en değerli ve en pahalı kömür yatakları var.
Kömürün tonu burada KDV dahil 3000 TL.
Burada yapılan özel maden sahası çalışmasında üç vardiya hazırlık çalışması sürdüğünü öğrendik.
Mutlu olduk.
GMİS Genel Başkan yardımcısı Sayın İsa Mutlu, üretim adına Armutçuk bölgesinde daha üç yıl var diyerek uzun bir süreyi işaret etti.
O bölgenin önemli bir siyasi ismi ise bir yıl veya bir buçuk yılda biter dedi.
İnşallah.
Bizler bir an hazırlık süreninin bitmesi.
Hemen üretime başlanması.
Ayda ilk etapta 50 bin ton üretim.
Yılda 600 bin ton.
800 istihdam
Bunlar hepimizi mutlu eder.
Zonguldak kömürü .
Koklaşabilir kömür.
EN pahalı kömür.
Çelik sanayinin olmazsa olmazı.
Dünyanın bin bir türlü hali var.
Hayat pahalı.
Enerji hepten pahalı.
Kömür de pahalılığın pahalısı.
Son olarak.
Amasra B ile ilgili bir çok detay var.
Artık burası tam bir kangren oldu.
Halbuki ne hedefler vardı.
Neden bir termik santral sürtüşmesine heba oldu.
Bir çok anlaşmalar yapıldı.
Kamuoyuna açıklandı.
Ama hiç biri gerçekleşmedi.
Şunu söyleyeyim.
Amasra B sahasında artık hiç kimsenin beklemeye tahammülü yok.
Ne olacaksa olsun.
TTK ‘ya devirse hemen devredilsin.
İşçi alınsın.
Mekanizasyon başlasın.
Panoı ayak oluşturulsun.
Üretime başlansın.
Hemen üretim adına altı ay veya bilemedik bir yıl yeter bile artar.
Sevkiyat için denize bir iskele.
Taşıma adına bant sistemi.
Üretim bölgesine lavuar
Pazarlama adına sorun yok.
Çelik sanayi.
Termik santraller deniz yolu ile hammadde sağlanır.
Deniz yolu yetmediği zaman demiryolu ile iç bölgelerimize de kömür sevk ederiz.
Çelik sanayimizi kömürsüz bırakmayız.
GMİS Genel Başkanı Hakan Yeşil’in de üzerine önemle durduğu koklaşabilir kömür adına kok fabrikası da kuruluyor.
Amasra B için GMİS Genel sekreteri Ertan Kaya, yoğun çaba ve gayret gösteriyor.
Ertan Başkan artık Amasra B adına noktayı bize göre koydu.
Amasra B artık kömür üretimine başlasın.
Tam 17 yıl hazırlık hiçbir yerde yok.
Dünya’da örneği yok.
Amasra B hem Bartın iline, Zonguldak’a , ve çelik sanayimize, termik santrallerimize hizmet eder.
Ülkemizin de kömür hammaddesini sağlamış oluruz.
İthal kömürün de önü kesilir.
Zonguldaklı ve Bartınlı ve bölge insanımız iş sahibi olur.
İstihdam sağlanır.
Yazıyoruz ama yazılarımız derin detaylarla sürecek.
Yarın İnağzı – Bağlık sahası.
Gelik /Dikkanat.
Bir çok bölge var.
Onları değerlendirelim.
Önce kömür sanayi.
Sonra diğer sanayiler
Üretimler.
Limanlarımız.
Yerel yönetimler. Siyaset.
Zonguldak ve bölge.
Şimdilik nokta.
