Gazetemizin bugünkü manşet haberi " Üzülmez 1 Numara " başlığı ile yayınlandı.
Haberin içeriğinde, TTK'da bölgelere göre işçi sayıları ve üretim miktarları ile bölgelere göre üretim farkları yansıtılıyordu.
Rakamlar çok dikkat çekici…
Özellikle, Karadon bölgesi (Gelik dahil ) ile Üzülmez bölgesi arasındaki üretim farkı üzerinde uzun uzun düşünülmesi gerekiyor.
Hatırlatalım…
TTK'nın en büyük üretim bölgesi olan Karadon (Gelik dahil) bölgesinde toplam 2 bin 660 işçi ile gerçekleştirdiği 10 aylık satılabilir taşkömürü üretimi 345.403 ton, Üzülmez üretim bölgesinde ise toplam 1349 işçi ile gerçekleştirdiği 10 aylık satılabilir taşkömürü üretimi 325.465 ton…
Özetle, TTK Üzülmez üretim bölgesinde, Karadon üretim bölgesine göre neredeyse yarısı kadar işçi sayısı ile neredeyse "eşdeğer" miktarda taşkömürü üretiliyor.
Karadon'da, çok işçi ile az üretim…
Üzülmez'de az işçi ile çok üretim...
Bunu izah etmek zor olsa gerek…
Üzülmez Müessese Müdürü Sayın Murat Köseoğlu'na ve İşletme Müdürü Sayın Müjdat Birol'a, " Neden az işçi ile çok üretim yapıyorsunuz?" diye sormak lazım herhalde…
***
Demek ki, TTK'nın üretim sorunu sadece "işçi açıkları" değil…
İşçi açıklarının giderilmesi, norm kadronun sağlanması elbette çok önemli ama, "verimlilik" esasına göre çalışma yöntemleri de aynı derecede önemli…
İş disiplini, ekip çalışması, işçi -işveren diyaloğu ve benzeri etkenler doğrudan üretime yansıyor, Üzülmez'in başarısı sanırım bundan kaynaklanıyor.
Konuyla ilgili bir bilgi daha aktaralım…
TTK üretim bölgeleri içinde Üzülmez'in iş sağlığı ve iş güvenliği bakımından da karnesi en iyi olan müessese müdürlüğü olduğu belirtiliyor.
İşçi sayısı, üretim ve verimlilik ilişkisini daha iyi açıklayabilmek için bir örnek de rödövans işletmelerinden verelim.
Hani, şu kadrini - kıymetini bir türlü bilemediğimiz rödövans işletmelerinden…
Bu işletmelerde TTK'nın yaırsı kadar işçi çalıştığı halde, yıllık üretim miktarı TTK'ya eşdeğer…
Bu sonucun alınmasında da aynı kriterler geçerli…
İş disiplini, ekip çalışması, işveren-işçi diyaloğu…
Bu işletmelerde, işçileri ile birlikte ocağa girip kömür kazan işverenler var.
O zaman sonuç böyle oluyor…
TTK'nın yaklaşık 8 bin işçi ile yıllık üretimi yaklaşık 1 milyon ton…
Rödövans işletmelerinin yaklaşık 3 bin 500 işçi ile yıllık üretim de yaklaşık 1 milyon ton…
Angarya olmazsa, gereksiz istirahat raporları havada uçuşmazsa, ocak mühendisleri, şefler, nezaretçiler işçilerin başında üretime katılırsa, üretim de o ölçüde artıyor.
***
Zonguldak'ın TTK ve özel sektör eliyle yıllık taşkömürü üretim hedefi 10 milyon ton olarak belirlenmiştir.
5 milyon ton TTK…
5 milyon ton özel sektör…
Böylece ülkemizin yıllık kömür ihtiyacının önemli bir kısmı ilimizden sağlanmış, döviz kaybı önemli ölçüde önlenmiş, bu arada yeni istihdam olanakları da açılmış olur.
TTK'nın yıllık 5 milyon ton üretime ulaşabilmesi hem yukarıda örneklerini verdiğimiz iş disiplini ve verimlilik esaslarına bağlı olarak çalışılması, hem de işçi açıklarının giderilmesi ile mümkün olabilir.
Rödövans işletmelerinin aynı hedefe ulaşabilmesi içinse başta EPDK'nın yerli ve milli kömürü ithal kömür karşısında savunmasız bırakan "teşvik" kararını düzeltmesi, sonra da yüksek maliyet artışlarından kaynaklanan sorunların çözülmesi gerekiyor.
Öyle olursa herşey daha güzel olacak.
